Հավանաբար շատ-շատերդ տեղյակ եք թե ինչ է կատարվում մեր հարեվան երկրում.

Մի քանի ամիս էր երբ համայն Պարսկաստանը նշում էր Իսլամական Հեղափոխության/1979/ 30 ամյակը. Խոսել ԻՀ մասին միգուցե եւ արժե ... բայց ոչ այս հոդվածի սահմաններում:
Ինձ հիմա ավելի շատ հետաքրքրում է մեկ այլ հարց՝

1. ինչ է իրականում կատարվում պարսկաստանում /Արեմտյան ԶԼՄ-ները ավելի շատ ներկայացնում են իրականությունը միակողմանի -օրինակի համար խոսվում է ընդիմադիրների զոհերի մասին, բայց համառորեն լռում են, որ երիտասարդությունը համարյա թե բոլոր միջին եվ մեծ քաղաքներում բունտ է բարձրացրել, որի հետեւանքով հարյուրավոր թալանված խանութներ, պրովակացիաներ եվ հարձակումներ օրենքի ներկայացուցիչների վրա, կրակին հանձնված մեքենաներից բարիկադներ են պատրաստվում, հարձակումներ մզկիթների վրա, սամոսուդ Ախմադինեջահի կողմնակիցների դեպքեր /

2. Որն է մեզ ավելի շատ ձեռք տալիս ... Ախմադինեջահի «համահայկական» բռնապետությունը, թե Մուսավին իր հարադրբեջանական հակվածությամբ /հուսով եմ, որ կարիք չկա գրել այն մասին, որ վերջինս համարվում է Իրանում ադրբեջանական կաստայի կառկառում դեպքերից մեկն /

3. Ինչ է սպասվում Իրանին, եթե իրականում Կանաչ հեղափոխությունը հասնի իր տրամաբանական լուծմանը /որին ես անձամբ չեմ հավատում/

Բայց էս Դավիթ Հակոբյանը ինչքան անառողջ դեմք է… Թողնես, մենակ պարի կամ ռուսախառն ինչ-որ տաֆտալոգիաներ ծնի:

ՀԱԿ անդամ, մարքսիստական կուսակցության նախագահ Դավիթ Հակոբյանը պատրաստակամություն է հայտնել վերցնել Երեւանի ավագանու իր մանդատը, որ իրեն բաժին է հասնում ՀԱԿ ցուցակով, որտեղ Դավիթ Հակոբյանը 22-րդն է: ՀԱԿ-ը ընտրության պաշտոնական արդյունքով ստացել է 13 մանդատ, սակայն հայտարարել է դրանցից հրաժարվելու մասին: Հակոբյանը ԿԸՀ դիմում է ներկայացրել, որով հայտնում է, թե տեղի չի տա ՀՀՇ-ին եւ “պատրաստ է ստանձնել ավագանու մանդատը ի փառս ժողովրդի եւ հայրենիքի”: Մարքսիստը հայտարարում է նաեւ, որ կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի իր դիմումի մեջ, որ ընդդիմությունը ռեւանշիզմի դաշտ չէ, այլ գաղափարական զրահ եւ մտքի ալտերնատիվ շտեմարան:

Մի հարցնող լինի` այս զրահի ու նման երկաթների շտեմարան. ՀԱԿ-ը չլիներ, դու ինքդ որպես հանրահայտ պարող, քանի ձայն էր բերելու:

Այս մի քանի օրերին, ամբողջ ազգը` հասարակության էստրադային և շոու բիզնեսյան տարրերը իրենց ուշադրությունը կենտրոնացրել էին մի «արտակարգ, չտեսնված միջոցառման վրա, այսինքն թե` ինչպես էին Արշակյան քույրերը տռճիկ տալու Մոսկվայում, եվրոպացիների համար»:

Չե սխալ չհասկանաք, ես անձամբ ոչ մի բան չունեմ այս քույրերի նկատմամբ, ուղղակի ինձ զայրացնում է նրանց քաղաքացիական դիրքորոշումը , և այս պարագայում, հայերին նրանք են ներկայացնում և այդ պատճառով էլ մի փոքր էլ անդրադարձ եմ կատարում նրանց:

Հեղափոխության համար անհրաժեշտ է երիտասարդությո՛ւն, իսկ հաջող հեղափոխության համար՝ երիտասարդությո՛ւն, երիտասարդություն եւ նորից երիտասարդությո՛ւն: Միայն երիտասարդներն են, որ ոչինչ չունեն կորցնելու և կարող են անդադար, անվախի պայքարել մինչև վերջ և, ի վերջո, պայքարել հանուն իրենց լուսավոր և արժանապատիվ ապագայի:

Ի հավելումն նախորդ թեմայի, որտեղ խոսվեց Հայ ազգային կոնգրեսի որոշ թերացումների մասին, ես մտադրվեցի հանդես գալ մի նոր հոդվածով, որով կարելի է անկախ կերպով վերծանել ու վերլուծել 2007 թվականի սեպտեմբերի 21-ից սկիզբ առած ու մինչև օրս (2009 թ մայիս) տեղի ունեցած ու ունեցող իրադարձությունները:

2007 սեպտեմբեր 21-2008 մարտի 21

Հայոց Երրորդ Հանրապետության ստեղծման 16-րդ հոբելյանին ՀՀ Առաջին Նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հայտարարեց իր պատրաստակամությունը պայքար սկսելու` նշելով, որ եթե ինքը զգա, որ կարող է ինչ-որ բան փոխել, ապա ձեռքերը ծալած չի նստի: Այդպես էլ եղավ: Հետագայում ծավալված իրադարձություններին բոլորդ եք տեղյակ` ամենայն մանրամասնություններով: Հանրահավաքներ, ժողովրդի հետ հանդիպումներ ու 2008 թվականի նախագահական ընտրություններում Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ընտրվեց հանրապետության նախագահ: 

Այս նյութում կփորձեմ ներկայացնել ավազակապետական այս հանցավոր, քրեաօլիգարխիկ և կրիմինալ համակարգի հենարանները, որոնց միջոցով համակարգը կարողանում է պահպանել իր կենսունակությունը:

Եկեք մի պահ պատկերացնենք (որքան էլ որ բարդ լինի դա պատկերացնելը), որ մի օր էլ զարթնենք և տեսնենք, որ այդ հլու-հնազանդ համակարգերը էլ չեն կատարում շեֆից տրված ապօրինի հրահանգները և զբաղեցնում են չեզոք դիրք: Սակայն, քանի որ դա գրեթե անհավանական իրավիճակ է, եկեք մանրամասն նկարագրենք հենց այն համակարգերը, որոնց շնորհիվ կրմինալ իշխանավորները կատարում են իրենց «սեվ գործերը», այսինքն` եթե պետք է որևէ մեկին սպանել և գրավել նրա զբաղեցրած պաշտոնը, ապա նրանք դիմում են այդ համակարգին և նրանց գործը այդպիսով հեշտանում է: 

Քանի դեռ չի ճանաչվել ցեղասպանությունը

Հայ–թուրքական սահմանի բացումը դեռևս քննարկվում էր ամսվա սկզբից, սակայն, երբ արդեն ի հայտ եկան մի քանի դրական գործոններ, լուրերը սկսեցին պարբերաբար շրջանառվել հայաստանյան մամուլում և արդեն լուրջ քննարկման տեղիք տվեցին, երկու կողմերից էլ հնչեցին տարբեր տեսակի քննդատական և դատապարտական հայտարարություններ: 

Իմ կարծիքով Հայ-թուրքական սահմանի բացումը մի որոգայթ է, թուրքական դիվանագիտական խաղ և այդ դիվանագիտական խաղում թուրքիայի հաղթանակը նրան հնարավորություն կտա անդամակցել եվրոպական ընտանիքին: Ինչքան ես հասցրել եմ հասկանալ, դիվանագիտությունը բարդ գիտություն է, և դիվանագիտության առումով թուրքերը աշխարհում առաջիններից են, եթե ոչ առաջինը: Հայաստանի իշխանությունները, լավ ծանոթ լինելով թուրքական դիվանագիտությանը, միանգամից գնում են նրանց առաջարկած տարբերակը քննարկելու: Այս առումով Թուրքիան մեզ տվեց դիվանգիտական ապտակ`մեր իսկ նախաձեռնությամբ: