Առանց օտարների միջամտության ու մասնակցության

Միանգամից ասեմ, որ միջազգային հանրությունը Հայաստանում տեղի ունեցող իրադարձություններին համապատասխան գնահատական չի տալիս և չի էլ տալու, այնպես որ, հայ ժողովուրդը թող հույս չկապի Եվրոպայի և եվրոպական չինովնիկերի հետ:

Հայաստանն իր ներքին խնդիրները պետք է լուծի միայնակ և առանց որևէ մեկի թելադրանքի կամ պարտադրանքի: Հայաստանը պետք է կախում չունենա որևէ երկրից, անմիջականորեն չգտնվի նրա ազդեցության և կառավարման ներքո, եւ անի այն, ինչ ինքը գտնում է ճիշտ:

Այնինչ, այսօր բոլորին էլ պարզ է, որ Հայաստանը ուղղակի թե անուղղակի կախված է Ռուսաստանից, և որ բոլոր հրամաններն և կարևոր խնդիրների լուծումը տալիս է հենց պաշտոնական Մոսկվան: Հայաստանի ամբողջ տնտեսությունը, առանց չափազանցության, կախված է Ռուսաստանից: Օրինակ՝ գազը ներկրվում է Ռուսաաստանից, շատ ապրանքներ և տարբեր իրեր նույնպես ներկրվում են Ռուսաստանից՝ սկսած օղիներից, վերջացրած քաղցրավենիքով: Ուրեմն, մեր պետություն գոյատևումը գրեթե հարյուր տոկոսով կախված է Ռուսաստանից:

Շատ պարզ է, որ Ռուսաստանը չէր կարող 2008թ. նախագահական ընտրություններում պաշտպանել առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թեկնածությունը, դրա համար նա ուներ շատ լուրջ հիմքեր` այդ հիմքերից ամենակարևորն այն էր, որ նա չէր կարող կառավարել Տեր-Պետրոսյանին այնպես, ինչպես այսօր կառավարում է Սերժ Սարգսյանին:

Նույնը նաև կարելի է ասել եվրոպական ընտանիքի մասին, բացառությամբ մի քանի կետերի, որ նրանք «ամեն ինչ» անում են, որպեսզի բացահայտվեն մարտի 1-ի խաղաղ ցուցարարների դեմ զենք կիրառելու հրաման տվողները և անհիմն փաստերով և սահմանադրության կոպիտ խախտումով հայտարարած 20-օրյա արտակարգ դրության անօրինականությունը: Բոլորի համար էլ պարզ է դարձել, որ Սերժ Սարգսյանին իր իսկ իշխանությանը պահելու գործում օգնել է հենց Ռուսաստանը, և ինչու չէ, նաև հենց Ռուսաստանն էլ օժանդակել է մարտի 1-ի արյունալի սպանդի իրականացումը: Որովհետև Սերժ Սարգսյանը անում է այն, ինչ իրեն հրամայում են Մոսկվայում նստած մարդիկ:

Հայ ժողովուրդը, լինելով հնագույն ժողովուրդներից մեկը, համարյա միշտ եղել է գերտերությունների լծի տակ, հենց անցյալից եկած «ադաթով» էլ շարունակում է անել նույն բանը այսօր: Այսօր նա Ռուսաստանի Դաշնության լծի տակ է: Ես համոզված եմ, որ եթե Հայաստանը ունենա նորմալ իշխանություն` այսինքն լեգիտիմ, արդար ընտրություններով իշխանության եկած մարդիկ, Ռուսաստանը չի կարողանա իր ազդեցությունը տարածել այդ իշխանության վրա, որովհետև նա չէ, որ օգնել է այդ քաղաքական ուժին գալ իշխանության, նրանք եկել են միմիայն ժողովրդի վստահության քվեն ձեռք բերելով:

Ամփոփելով՝ ուզում եմ նորից կրկնել, որ մենք մեր երկրում առկա ներքին լարվածությունը պետք է հաղթահարենք միմիայն նորմալ ազատ ու թափանցիկ արտահերթ նախագահական ընտրություններով և առանց ինչ-որ եվրոպաներին և ռուսաստաններին ապավինելու: Ստեղծված իրավիճակից այլ ելք չի նշմարվում:

ՍՄԲԱՏ ՂԱՀՐԱՄԱՆՅԱՆ