F5-Բլոգ

գլուխս շարժում եմ ձախ ու աջ
հետո աջ ու ձախ
տնօրենիս կողից աչքով ա տալիս դիզայները
կամացից իջացնում եմ մայկաս
որ քշտվել ա վերև
ու բացել ա փոր-մորս

ականջներիս մեջ երգում ա լհասա դե սելան
ինքը երգում ա իրա տխրոտիկության մասին
լսում եմ ու նորից լսում
չեմ կարում կտրվեմ ես լհասայից
չգիտեմ խոսքերը
ու չեմ էլ հասկանում
բայց գիտեմ որ երգում ա իրա հոգու մասին
իրա՜ ի՜մ ու քո՛ հոգու մասին

Alik'-ի ավատարը

Ինչպես եղավ

Հոգեպես ցնցված ու վիրավորված`,
Սիրտներդ խոցված, թարախակալված,
Ուղեղով շեղված ու խելագարված,
Նախանձի ահեղ բոցով բռնկված`,

,,Հեղափոխության” դաժան մարտիկներ,
,,Իշխանափոխի” դառը ,,խորտիկներ”
Աչքն ամեն ինչի ու բանի չռած`,
Թե քիչ մեղմ լինենք` , քած ու պոռնիկներ…

Alik'-ի ավատարը

Ուշացած սեր
ՍԻՐՈՒՑ ՉԽՈՍԵՆՔ

Սիրո մասին մի խոսեք,
Միտքս խռով է լինում,
Սիրուց բան չեմ հասկանում,
Բայց սիրտս է խորովվում…

Alik'-ի ավատարը

Բոլորը քեզ

,,Խոսքս” ոչինչ է
,,Երգս”` ,,բայաթի”,
Ծիծաղս լացի է նման
Հառաչս` բառաչի…
**********

Alik'-ի ավատարը

Երկու կաթ մեղր

Երկու կաթ մեղր իրար խառնվեն
Հետո ախար ո?նց նրանց բաժանես,
Ոնց էլ բաժանես պիտի շիրոտվես,
Ձեռքերդ իզուր պիտի կեղտոտես…

Alik'-ի ավատարը

****** ****** ******

Նորից վիրավոր գազանի նման
Լեզուս դուրս գցել վերքս եմ լիզում,
Իմ մութ անձավի ներսում թաքնվել
Ու նորից հիմար փորձեր եմ անում…

Alik'-ի ավատարը

ՄԻ ՈՒՐԻՇ ՍԱՔՈ

Գիշեր է խավար, խավարի մեջ լույս…

Ամպրոպը զարկեց, ամպերն են գոռում,
Փայլեց կայծակը, երկինքն է ճայթում,
Երկինքն է պայթում, երկինքն է ճեղքվում
Ու ցաված աչքից արցունքն է մաղվում:

Մութ գիշերվա մեջ երկինքն է լալիս,
Արցունքն օդի մեջ հեղեղ է տալիս,
Էն մեղավորից հույսը կտրելով
Անզոր գոռոցը գլխիս է տալիս:

Alik'-ի ավատարը

,,ԿՌԱՊԱՇՏՆԵՐԸ”

Աստված նորից զարմանք է կտրել,
Աստված չգիտի. ,,Հիմա Ի?նչ անել”,
Հազարամյակներ սովորեցրեց`,
Էլի սկսեցինք կուռքերին պաշտել…

Alik'-ի ավատարը

* ** *
Ջահելությունն
Ինքնին արդեն մեծ զարդ է,
Նրա ճամփեն
Միշտ գեղեցիկ ու հարթ է,
Երբեմն լեզուն
Մեզ անծանոթ ու խորթ է
Դրանից էլ,
Լինելը նրա հետ քիչ բարդ է…

18.11.09

Alik'-ի ավատարը

ԳԻՇԵՐ ԵՄ ՈՒԶՈՒՄ

Իմ հոգին նորից գիշեր է ուզում.
Գիշերից պարզ, բաց երկինք է ուզում,
Ուզում է երկինքն աստղով լինի
Ու որ աստղը երազուն լինի…

Alik'-ի ավատարը

ԳԱՐՈՒՆՆ Ո?ՒՐ ԳՆԱՐ
,,նվեր գարնան առաջին օրվան”

Գարունն էր գալիս, գարունն էր փթթում,
Ձնհալի թացով աչքերը թարթում
Ու քնից ելնող գեղեցկուհու պես
Երկնքի առաջ իրեն էր զարթում…

Alik'-ի ավատարը

Ես անիծում եմ իմ նախահորը,
Որ կերավ դրախտի անպետք խնձորը,
Ես այդ խնձորի համն էլ չեմ տեսել,
Բայց քիչ դժբախտ չեմ, քան այն ուտողը…

***

Վարդի մոտ բուսած փուշը ինքնագոհ
Կարծում է իրեն նրան համախոհ.
Մարդու հետ ապրող գոռոզ տմարդը
Կարծում է նույնն է իրենց արմատը…

Alik'-ի ավատարը

,,ԾԵԾՎԱԾ” ԿԻՆԸ

Հեռու հեռվում փոքրիկ
Մի սենյակ եմ հիշում,
Սենյակում այդ աղքատ
Մի ,,նկար” եմ հիշում.

,,Նկարի” մեջ ծնկաչոք
,,Ծեծված” մի կին եմ հիշում,
Թափված մազեր նուրբ բուրմունք
Աչքին արցունք եմ հիշում…

03.02.09

**** ****

Գիշերը թմրած է,
Հանգել են մտքերը,
Գիշերը ժպտւն է
Քնել են հուշերը:

Ուրախ է գիշերը,
Երբ չկան վերքերը,
Չես տեսնում, չես զգում
Այրող հետքերը…

03.01.09

,,ԷԺԱՆ ՍԵՐԵՐԻՑ”

Գալիս է նորից ,,երազ” տիրուհին,
Հպարտ է, զգաստ ու եղնամարմին,
Պերճանքն է ցնծում հենց միայն տեսքից,
Արբում ես հրաշք նրա բուրմունքից:

Ախ դու նրբագեղ չքնաղ տիրուհի,
Իմ երազաբույր քնքուշ սիրուհի,
Չքանդես հանկարծ խոսքով անզգույշ
Իմ երանավետ աշխարհը անուշ:

Չխոսես, լռիր, չհամարձակվես
Իմ մտացածին աշխարհին դիպչես,
Քո մի ,,ցրտաշունչ” հնչյունը անգամ
Սառույց կբերի, կանի այն եղյամ:

Թող երանությունս մի քիչ էլ տևի,
Թող գոհությունն իմ մի քիչ էլ թևի…
Մի եղիր այդքան էժան ու լկտի,
Թեկուզև պոռնիկ, բայց եղիր հարգի:

24.01.09

...ՈՒ ՄԻ ԽՉՄԱՐ

Խաղողի վազը խչմարը կոտրել
Քիթ բերնի վրա գետնին է փռվել…
Կրծքի տակ պահված լիքը բեր-բարիք
Ունի արևի մի փոքրիկ կարիք:

Կանգնել է ուզում, բայց ,,մեջքը” չկա…

Ափսոս կրծքի տակ այդքան բեր-բարին,
Որ խնամել էր մի ամբողջ տարին,
Որ պետք է հորդեր, մարդկանց զվարթեր,
Լցներ տները, շեմ-մառանները,
Բորբոսն է կապում ցուրտ ու խավարում:

Ելնել է ուզում, օգնողը չկա…

...Մի խչմար է պետք,
Հետը երկու փեռք,
Կիսատ ցանկություն
Մեկ գործողություն…

Խչմարը կոտրած մի վազի նման
Գետնին եմ փռվել քիթ-բերնի վրա…

20.02.09

ՄԵՐ ,,ԳՈՐԾԸ”

Արևը կորել է, չկա,
Շատ անզգույշ է վարվել,
,,Դարանած” ժայռը չտեսնելով
Զարնվել է ու փշրվել:

Փնտրում ենք հիմա անօգուտ,
Փորձում ենք ծվենները գտնել,
Հավաքել փշուրները նրա
Ու նորից իր տեղը դնել:

Դժվար է մեր գործը գիտցեք,
Երկիրը մշուշն է պատել,
Արևի փոքրիկ փշուրները
Վաղուց բորբոսն է կապել:

01.02.09

ԷՍ Ո?ՒՐ ԵՄ ԸՆԿԵԼ

Չգիտեմ այստեղ ի?նչ է կատարվում,
Չգիտեմ այստեղ ես ի?նչ եմ անում,
Այստեղ ինքս ինձ ես չեմ ճանաչում…
Չգիտեմ, թե ես ի?նչ գործ եմ անում:

Չգիտեմ ի?նչ է լույս ու ստվերը,
Չգիտեմ ե?րբ է ծագում արևը,
Ե?րբ են ծողերը լուսը ավետում
Ու այդ ե?րբ եմ ես քնում ու զարթնում:

Չգիտեմ նաև գիշերի գալը,
Չեմ տարբերում ես մութն ու…

Alik'-ի ավատարը

ԷԼԻ ,,ԽՆՁՈՐԸ”

Ախ տեր աստված, ներիր հիմարիս,
Կասկածն օձի պես հանգիստ չի տալիս…

Բա մի ,,ոչ ու փուչ” խնձորի համար
Այդպիսի պատիժն շատ չէր ,,անհարմար”,
Ես, ոչնչություն, զավակ անարժան,
Բայց մի? թե Մարդը սրան էր արժան:

Այսքան դարդ ու ցավ, ,,ցամաքած աչքեր”,
Այսքան տառապանք, արյունոտ վերքեր,
Անթիվ, անհամար ավեր հոգիներ
Ու խեղաթյուրված ճակատագրեր:

Դու հզոր ու մեծ, ազնիվ տիրակալ,
Դու`, դատավորդ ամենաարդար…

Թե հողեղեն ենք, մեղքով հավասար,
Պատիժն ինչո?ւ է կիսվել անարդար,
Ինչո?ւ է խեղճը ավել անարժան,
Նրա բաժինը ինչո?ւ է դաժան:

Մեկ հատիկ մեղքը, թեկուզ ահավոր,
Կունենա?ր արդյոք այսքան մեղավոր,
Բա երեխեքը` անմեղ հոգիներ,
Ինչո?ւ են կիսում մեզ հետ մեղքը մեր:

Դու ամենակալ տիեզերական,
Դու մեծ արարիչ, գորովագութ հայր…

Ցասումդ ե?րբ է առնելու դադար,
Պատիժն ինչո?ւ է ախ այսքան երկար,
Ու քանի?  հազար տարի է դեռ պետք,
Որ էլ չհիշենք խնձորն այդ անպետք:

Ախ տեր աստված, ներիր հիմարիս,
Խորթ հոր սիրտն անգամ կճաքեր ցավից…

06.01.09

,,ՕՐԿԵՍՏՐԻ ՓՈՐՁԸ”
<Քարոզարշավ>

Հավաքվել է ,,մեր” ողջ օրկեստրը.

Եկեկ են կատուն ու քաչալ շունը,
Բանող եզն ու քաշող գոմեշը,
Խելոք ագռավը, դատավոր էշը,
Էն հիմար կկուն ու չար աղվեսը:

Ոսկե աքլորը, կչկչան հավը,
Էն ամլիկ գառը ու ագահ գայլը,
Պույ-պույ մուկիկը, տզտզան ճանճը
Ու ,,մեր” մնացած ,,հարազատ ցեղը"…

Վերջապես եկավ ,,մեծ դիրիժորը”,
Հիմա կլսենք ,,սոլի-մաժորը”,
,,Նվագողները” աչքները չռած
Նայում են իրենց ,,հանճարի” կողմը:

Ու սկսում է ,,ցեղի փրկիչը”.

_ Գոմե’շ քաշում ես, ուժեղ ու հպարտ,
Մտավորական լուրթ տեսքով անպարտ,
Ե’զ, աշխատում ենք, բայց դժվար է խիստ,
Պիտի երևա դա քո աչքերից…

Կատու մլավիր… կարծես ողբում ես,
Կարծես թե հենց ,,Դլե-յամանն ես"…
Շու’ն, ընդհատ-ընդհատ, զիլ-զիլ հաչում ես,
Ասում բոլորին, որ ատամ ունես:

Մուկիկ, մեկու մեջ խուլ ծվծվում ես.
Ասես ձմեռվա պաշարը չունես…
Հենց երկրորդ տակտից հա’վ, կչկչում ես,
Իբր ածելու հարմար տեղ չունես:

Աքլոր, արշալույս ավետողի պես
Կոկորդ ես մաշում, ծուղրուղույում ես…
Գառնուկ մտար… տխուր մայում ես,
Համոզիչ այնպես, կարծես թե որբ ես:

Պաուզաներին կկուն է կանչում,
Բայց երկար բարակ գլուխ չես տանում,
Հենց հաջորդ պահին ագռավ կռռում ես,
Կարծես ամեն ինչ դու կանխազգում ես:

Գայ’լ, աղվե’ս մտանք...ու էլի ելանք,
Գառնուկ զոհի պես տեղդ մեխվում ես,
Է’շ, մեղավոր ես, տխուր զռում ես,
Մի քիչ համոզիչ, կարծես զղջում ես…

Բոլորդ լուռ եք, ճանճը տզում է,
Ու մի քիչ հետո, շու’ն կլանչում ես…

Alik'-ի ավատարը

«ՀՈՏԱԾ» ՄՏՔԵՐՍ

Կուզեի լինել հմուտ մի վարպետ,
Իմ գործի գիտակ,
Եվ իմ գործից դուրս լրիվ անգիտակ.
Գործը` ամեն ինչ, գործից դուրս` ոչինչ…
Ասենք մի քարտաշ ու կամ էլ պատշար,
Բայց ոչ «գրաշար»:
Քարի ցեխի հետ թող կյանքս տաշվեր,
Ձեռքերս մաշվեր,
Բայց ոչ ուղեղս այսպես «թրաշվեր»,
Միտքս «տալաշվեր»…
«Պատշարը բարդ է, քարտաշը զարդ է…
Քեզ համար շատ է»:
Դե, որ այդպես է,
Թող որ լինեի գոնե աղբատար,
Թող ողջ կյանքիցս աղբի հոտը գար,
Միայն գլխումս մտքից հոտ չգար,
Միտքն իրեն «թթված», ավելորդ չզգար:
Ի՞նչ, սա էլ շատ է…
Այդ դեպքում թող որ ուղեղս փտի,
Գլուխս հոտի,
Ու միտքն իմ ճիշտ մի կկվի նման
Իր բույնը լքի,
Ուրիշ բույն փնտրի:

11.03.09

Alik'-ի ավատարը

ԻՄ ՆԵՐՍՈՒՄ

Մաքուր, թափանց է ներսը իմ,
Կարող ես ամեն ինչ տեսնել,
Նույնիսկ թույլ և անզեն աչքերով
Կարող ես ամեն ինչ զննել…

Կարող ես տեսնել ինքդ քեզ,
Կարող ես հետդ խոսել,
Կարող ես գտնել քո կեսին
Եվ նույնիսկ հետը կիսվել:

Կարող ես գտնել քո վիշտը
Կարող ես քո ցավը տեսնել,
Կարող ես լսել հառաչդ
Ու կողքին հանգիստ նստել:

Կարող ես կշտամբել Կարոյին,
Մարոյի հորը՝ ցավակցել,
Կարող ես կարեկցել Սարոյին
Կամ էլ՝ մոր ողբը լսել:

Կարող ես տեսնել Անուշին
Հերարձակ, խելագար ու անէ,
Կարող ես խոսել Մարոյին`
Լացակում, վախեցած ու լուսե:

Կտեսնես նաև Սաքոյին
Չարքերից հոգնած, հալածված,
Ձայն կտա նա իր շներին,
Բայց չարքերն կգան ընդառաջ:

Կտեսնես նաև Գիքորին
Կլսես զառանցը նրա,
Մոտ կզգաս վերքը աշխարհի
Ու կընկնես քիթ- բերնի վրա…

Մաքուր է ու բաց ներսը իմ
Կարող ես հանգիստ ներս մտնել…
Բայց թող տուր, ուշքի եկ, մերձավոր,
Դժվար է այնտեղից դուրս ելնել:

07.11.09

Երեկվա գրական գեղեցիկ երեկոն ֆ5-ում միտք առաջացրեց Չարենցին նվիրված թեմա բացել: Այս թեման էլ նվիրենք հայ մեծանուն գրողին ու նրա ստեղծագործություններին:

Շա՜տ եմ սիրում Չարենցի ահա այս ստեղծագործությունը…smile Խիստ արդիական է:

Դորիան'-ի ավատարը

Ներկայությանս առաջին ասեղը… Սրսկվեք smile
Ճանաչեք զիմաստություն և զխրատ, իմացեք զբանս հանճարոյ:

***

Ով եմ ես, Աստված,
Երբ չլինելուս համար պետք էր լոկ
300 դրամ 20 տարի առաջ:

Ինձ ծնեց, գուցե, մեկի ուշացած
Վայելքի լկտի անզգուշությունը,
Ու ամեն գիշեր քնում է ինձ հետ
Մեկի հարամած, խանգարված քունը:

Ոչ մեկ իմ բախտին բաժակ չշրջեց,
Տեսնելու համար արու եմ, թե էգ,
Իմ էս չընդհատված անգոյությունը
Տեսնես ում էր պետք:

Ու քանի մեկը հղի էր ինձնով,
Ինձ թվում էր, թե այդ ես եմ հղի`
Չգիտեի, ախր, ինչպես բացատրել
Սրտխառնոցը իմ:

Անխուսափելի կյանքի զգացում էր,
Շտապեցրած մի քիչ, մատուցված հում-հում,
Որ աշխարհ չեկած, արդեն նկատեի`
Լացով են ծնում, լացելով ծնվում:

Ամեն մեկը իր գորշ կյանքն է ողբում,
Ամեն մեկն ունի իր սգո սյունը,
Ինձ էլ երևի բաժին է հասել
Էս աբորտ չարած դժգոհությունը:

Ով եմ ես, Աստված,
Երբ իմ լինելու համար հերիք էր
19 գրամ 20 տարի առաջ…


***

Իմ շուրթերը վաղուց ցամաքած են
Ու կերածս միայն ցամաք հաց,
Երեկվա իմ անմեղ, կույս մտքերը
Դարձել են անխիղճ բախտի քացը:

Ես գլուխը դեռ իմ չեմ կախել,
Էդ ամենը գրո՜ղ է, հեչ է,
Ես պատրաստ եմ էլի բղավել,
Աշխա՜րհ, հանվել եմ, լի՛ց մեջս:

Երեկվա հարվածածդ տեղերը,
Ձեռքդ դի՛ր, դու զգու՞մ ես, դեռ գոլ են,
Եթե դու էդքան առնական ես,
Ես, ուրեմն, կրքո՛տ արվամոլ եմ:

Ես դռան դեմի անտեր շունն եմ,
Դե զարկի՛ր, իմանամ, ո՜վ է տերը,
Ես սիրում եմ ծեծված էս վիճակը,
Երբ ներսիցս հորդում են տողերը:

Սիրելի Ժողովուրդ.
Մի քանի օր առաջ,ձեռքս ընկավ «ՉԻ»-ի թերթերից մեկը,եւ տեսա բանաստեղծություն,որը պատասխան էր Նիկոլ Փաշինյանի “Ձոն Գարնանամուտի” բանաստեղծությանը:Ստորեւ ներկայացնում եմ դա.

Ազատության քաղաքում`Ազատության խարույկներ,
Ու մենթերի ներկրած լիմոնչիկները` պոլին,
Մենք արտակարգ դրության պայմաններում ենք ծնվել,
Պայքար,պայքր մինչեւ վերջ,Ազատություն Նիկոլին:

Սերժը Մոսկվա չի հասնի,այցն անավարտ կմնա,
Ամոթ,ամոթ Վազգենին,Արթուրիկին,Դհոլին…
Բայց ծառերը փողոցում բողբոջում են ակամա,
Պայքար,Պայքար մինչեւ վերջ,Ազատություն Նիկոլին:

Եղբայրության վրաներ`Թումանյանի տաք ծոցում,
Ու հայացքը Սերժիկի`կոկաինի նուրբ քոլին…
Լուսարձակող փամփուշտներով հայոց սրտերն են խոցում,
Պայքար,Պայքար մինչեւ վերջ,Ազատություն Նիկոլին:

Մի ոգեղեն մեղեդի գտնենք տաղին այս հարմար,
Շարժման օրհներգը դարձնենք,զարկ տանք “լյա”-ին ու “սոլ”-ին
Ազատության քաղաքում մարտիկներ կան անհամար,
Պայքար,Պայքար մինչեւ վերջ,Ազատություն Նիկոլին:

Մարտի 13-ը (հին տոմարով՝ 25-ը) հայ հանճարներից մեկի՝ Եղիշե Չարենցի ծննդյան օրն է: Չարենցը (Եղիշե Աբգարի Սողոմոնյան) ծնվել է ուղիղ 111 տարի առաջ (1897թ.) Ղարսում: Ձեզ եմ ներկայացնում մեծն Չարենցի ստեղծագործություններից մեկը:

Որպես լքված թավջութակի ձգված մի լար՝
Դողում է սիրտս կարոտով մի ահարկու.
Կարոտներիս գագաթն է այն՝ վերջի՜ն քնար. –
Մի պիրկ պարան ու երկնուղեշ փայտեր երկու։
Որպես բախտիս մութ քամահրանքը, կամ որպես
Մի հին խոստում, որ անկատար, դրժած թողի –
Կախաղանի փայտերն ահա քաղաքի մեջ
Կանգնել են, սեգ, ու սպասում են կախվողի։
Կանգնել են, լուռ, իրար կքած, փայտեր երկու,
Ու մեջտեղում դողում է, մեղկ ու երերուն,
Մի գորշ պարան, ինչպես տխուր այս օրերում
Անբոց մորմոքը նաիրյան իմ ո՜րբ հոգու։
Իջել է շուրջը մի անհուր իրիկնաժամ,
Ու լռություն մի անստվեր, անդուռ, անդող,
Ինչպես մորմոքը օրերի, ինչպես դաժան
Մահվան թախիծը՝ իմ անլուր սիրտը բանտող։
Ու խանութները, գորշ կքած, ու այն մարդիկ,
Որ հավաքվել են փայտերի շուրջը հիմա,
Մահվան բեկուն այդ քնարին այդքան մոտիկ –
Ի՞նչ են ուզում՝ այդքան տխուր ու ակամա։
Եւ արդյոք ո՞վ է երազել այդքան դաժան –
Ու լուսավոր առավոտները իմ հոգու
Ո՞վ դարձրեց – մի անկրակ իրիկնաժամ,
Ու գորշ պարան, ու երկնուղեշ փայտեր երկու։
Գուցե այդ ե՛ս եմ, որ սրտով իմ լուսնահար
Ո՛չ մի կրակ հեռուներից ձեզ չբերի,
Ու ցանկացա, որ չօրհներգե ո՛չ մի քնար
Լուսապսակ, պայծառ գալիքը Նաիրի…

Երթամ հիմա։ Ու կարոտով անմխիթար,
Իմ երգիչի երազներով ու հրերով,
Անհրապույր իմ օրերի երգով մթար
Ու նաիրյան իմ երազի վերջին սիրով, –
Երթամ մարող ու մարմրող իրիկվա մեջ,
Որպես ուրու հալածական, որպես տեսիլ –
Տա՜մ պարանոցս կարոտին այն երկնուղեշ
Ու օրորվեմ՝ եղերական ու անբասիր…
Թող ո՛չ մի զոհ չպահանջվի ինձնից բացի,
Ուրիշ ոտքեր կախաղանին թող մոտ չգան.
Եւ թող տեսնեն ի՛մ աչքերի մեջ կախվածի
Իմ բո՛րբ երկիր, լուսապսակ քո ապագան։
Թող դուրս ընկած իմ աչքերի մեջ կախվածի
Նոքա տեսնեն պայծառ օրերդ ապագա, –
Թող ո՛չ մի զոհ չպահանջվի ինձնից բացի,
Ո՛չ մի ստվեր կախաղանին թող մոտ չգա…

1920թ. հոկտեմբերի 6

Հարգելի F5-բլոգի անդամներ, Ջիվանու այս երկը այնքան խորիմաստ է, որ կարելի էր միանգամից տեղադրել բոլոր բաժիններում (հատկապես՝ Քաղաքականությունում եւ Հասարակությունում):

Կարդացեք ու զգացեք, թե ավելի քան 120 տարվա վաղեմիության Ջիվանու այս երգն ինչպիսի ճշգրտությամբ է համապատասխանում այսօրվա իրականությանը:

ԽԵԼՔԻ ԱՇԵՑԵՔ

Նվեր ալեքսանդրապոլցի
Պ. Հովհաննես Խոջայանցին

Անմիտ ճնճղուկը բազեի ճանկից
Ուզում Է որս խլել, խելքի՛ աշեցեք,
Կարծես ձանձրացել է գլխից ու գանգից,
Պատերազմ է մտել, խելքի’ աշեցեք։

Խելքին զոռ տալով է հիմա ամեն բան,
Հիմարն էլ իմաստուն կարծում է իրան.
Նիհար հավը պարարտ, մեծ սագի նման
Ուզում է ձու ածել, խելքի՛ աշեցեք։

Ազնիվ մարդը անարգվում է գեշի հետ,
Երիվարը լուծ է քաշում էշի հետ.
Երկու տարվա հորթը ցուլ-գոմեշի հետ
Բերել կամ են լծել, խելքի՛ աշեցեք:

Գայլը վրան ոչխարի մորթի առած,
Գառներուն պահապան հսկող է դառած.
Աքլորը քարոզչի վերարկու հագած
Ամբիոն է ելել, խելքի՛ աշեցեք:

Ուղտը մետաքսագործ, եզը նավավար,
Գայլը հովիվ դառած կարածե ոչխար.
Աղվեսը հավնոցի ղռանն հուշարար,
Ի՞նչ հսկող են գտել, խելքի՛ աշեցեք։

Էջ 1/1 •

Հոդվածի հրապարակում

Կառավարման վահանակ




Հիշե՞լ  

Հիշեցնել գաղտնաբառը




Ընտրել
էջի ձեւավորումը



My Facebook Page